Bir müslüman Allah'ın gazabına uğramamak ve cehennem azabından kurtulmak için O'na ibadet eder. Bu amaçla ibadet etmek câizdir. Cennete girmek ve oradaki nimetlerden yararlanmak için Allah'a ibadet ise evvelkine göre bir derece daha üstündür. Fakat sırf Allah'ın emrine uymak, rızasını kazanmak için Allah'a ibadet etmek daha üstün bir mertebedir. Bu ibadet sevgi temeline dayanır. Sevenin sevgilisine itaat etmesi türünden bir boyun eğme ve emredileni gönül hoşluğu ile yerine getirme halidir. Peygamberlerin, sağ iken cennetle müjdelenen sahabilerin, velilerin ve âriflerin ibadetleri böyledir. Râbia el-Adeviyye'nin [kuddise sırruhû] dediği gibi onlar cehennem ve cennet olmasa da Allah'a ibadet eder, O'na itaati canlarına minnet bilirler. Nitekim bu konudaki hadislerden birinde, "Suheyb, Allah'ın ne hoş bir kuludur ki O'ndan korkusu olmasa bile günah işlemez" ve bir diğerinde de, "Ebû Huzeyfe'nin âzaltısı Salim, Allah'a âşık olduğundan O'ndan korkmasa bile günah işlemez " buyrulmuştur.
