Huysuz Kölenin Faydası

İlim sahibi meşhur bir adamın, huysuz mu huysuz bir kölesi vardı. Ayrıca bu köle çok da çirkindi. Öyle ki şehirde ondan çirkin biri gösterilemezdi.

Bununla kalsaydı iyiydi. Yemek yapacağı zamanlar kaşlarını çatar, asık suratıyla onu pişirdiğinde efendisinin yanı başında sofraya çökerdi.

Çer çöp süprüntü, ne bulursa yollara saçar, gördüğü tavukları acımadan kuyulara atardı. Bir işe gönderildiğinde çabucak dönmezdi. Dostlarından biri o büyük zata dedi ki:

"Ey mübarek adam! Bu huysuz ve ahlâksız köleden ne bekliyorsun? Terbiyesizliğine mi, çirkinliğine mi, yoksa beceriksizliğine mi âşıksın? Sana bir kuruş bile veren olursa  hiç durma ver. Hatta parasız versen dahi, yine pahalıya satmış olursun! Onun yerine ben sana güzel ahlâklısını bulabilirim."

Mübarek adam, hiç sesini çıkarmadan dinledikten sonra, tebessüm ederek:

"Bak dostum, elbette ki haklısın! Bu köle dediğin gibi huysuzun biridir. Fakat onun yüzünden benim huyum güzelleşiyor. Ben onun çirkin hallerine sabrettikçe, başkalarının verdiği sıkıntılara daha kolay katlanıyorum. Böylece iyi huylar bende tabiat haline geliyor."